We zijn alweer een maand verder en dus laat ik weer een bevlogen blogger vertellen over zijn of haar blog(gen). In deze aflevering van “Op de blog af” is Sylvia te gast.
1. Het is al een tijdje geleden, maar weet je nog wat de concrete aanleiding was om sylviakuijsten.com te beginnen?
S: Ik blog vanaf mijn dertiende en heb veel verschillende blogs gehad. Op een gegeven moment was ik dat beu en wilde ik echt mijn vaste plek op het web, ook omdat langzaamaan de ambitie kwam om op freelance basis te gaan schrijven. Ik bleek WordPress een fijn platform te vinden. Hier startte ik in februari 2011 met awickedworld.wordpress.com, in oktober van datzelfde jaar kocht ik een domeinnaam en werd het sylviakuijsten.com.
2. Met welke ambitie startte je destijds een blog?
S: Ik schrijf al zo lang ik me kan herinneren hele dagboeken en notitieblokken vol. Op een gegeven moment ging ik van papier over op Word, omdat je pen vaak je gedachten niet bij kan houden. Toen ik het bloggen ontdekte, leek me dat wel wat. Ik wilde destijds graag schrijfster worden (die ambitie is er nog steeds, maar staat momenteel in de ijskast) en bloggen was voor mij een logische eerste stap om mensen mijn schrijfsels te laten lezen.
3. De onderwerpen die op je blog aan bod komen zijn zeer uiteenlopend en je schrijft dan ook nog eens met grote regelmaat. Hoe houd je dat vol? Wat zijn jouw “trucs?”
S: Ik merk dat vooral ervaring een rol speelt. Blogonderwerpen bedenken gaat nu zóveel makkelijker dan pakweg drie jaar geleden. Het allerbelangrijkste is – hoe cliché ook – dat je een passie hebt voor bloggen. Zeker als je dagelijks blogt zoals ik dat nu al een tijdje doe, moet je bereid zijn om tot in de vroege en late uurtjes achter je laptop te zitten, want er zijn uiteraard ook zaken als werk, studie, andere hobby’s, familie en vrienden die aandacht verdienen.
Daar komt gelukkig ook bij dat je op een gegeven moment vanzelf beter om je heen gaat kijken. In bladen, op social media, in de supermarkt, op het station; de wereld is je speelveld, overal valt inspiratie uit te halen. In elke tas die ik heb zitten een notitieblokje en pen, het is inmiddels een automatisme geworden om elk idee – groot of klein – te noteren. Ik werk lang niet alles uit, maar wellicht kunnen die ideeën in de toekomst nog van pas komen.
4. Je droomt van een baan als strafrechter. Vooropgesteld dat je dan nog aan het bloggen bent; dit zal je bloggen toch danig beïnvloeden? Hoe zie jij dat?
S: Om het rechterschap hangt een bepaalde mystiek. Gelukkig is dat vakgebied met name de laatste jaren een stuk dynamischer geworden, zijn er steeds meer jongere rechters en geven ze de maatschappij een grotere inkijk in hun bezigheden, uiteraard nog wel met gepaste grenzen. Leuk is ook dat ze steeds meer gebruik maken van social media en dat de eerste voorzichtige stappen naar bloggen en schrijven zijn gezet.
Zo volg ik op Twitter Judge Joyce, een bestuursrechter die actief tweet over haar werk en sinds kort een column schrijft voor het NRC. Zij geeft op laagdrempelige wijze het grote publiek een inkijk in haar werk en laat zien dat rechters bovenal gewoon mensen zijn. Zoiets zou ik ook graag willen doen. Ik denk dat rechten en bloggen een goede combinatie is, er valt nog zoveel uit te leggen en te discussiëren. Zeker strafrecht maakt mensen doorgaans nieuwsgierig, dus aan inspiratie geen gebrek.
Naarmate ik meer richting die droombaan toe werk, zal de inhoud van mijn blog waarschijnlijk inderdaad wel veranderen. Tags en leuke quizjes zullen dan meer plaats gaan maken voor interessante rechtszaken en maatschappelijke vraagstukken. Ik vind het in ieder geval belangrijk om hoe dan ook de interactie met mijn lezers te behouden. Echter is het nu nog iets te vroeg om daar bij stil te staan, eerst die meestertitel maar eens halen.
5. Jij ziet jezelf als “blogger” en “schrijfster”. Waarin zit ‘m precies het verschil volgens jou?
S: Haha, goede vraag! Ik vind dat wat moeilijk uit te leggen, het is meer een gevoel. Ik heb op beide vlakken ervaring en de werkwijze en manier van denken is gewoon heel anders. Als blogger schrijf ik – hopelijk – wat kortere, vlotte berichtjes die de lezers uitnodigen tot reageren. Er is me wel eens verteld dat mijn blogs blijkbaar geschikt zijn om te lezen tijdens saaie colleges of tussen het leren van tentamens door. Prachtig toch? Vaak ben ik met zo’n blogpost in een half uurtje klaar. Ik heb ook tientallen drafts in WordPress staan die ik makkelijk verder uit kan werken als ik even geen inspiratie heb.
Als schrijfster gaat dat – in ieder geval bij mij – heel anders. Ik vind dat veel zwaarder, sluit mezelf dan ook op in mijn appartementje met als enige afleiding kat Chuck. Ik kan dan uren achter elkaar doortikken en mezelf helemaal verliezen in zo’n stuk, waarvan ik hoop dat het uiteindelijk resulteert in een boek. Bij schrijven ben je meer bezig met het bedenken van een verhaallijn, uitwerken en vooral veel schrappen, bij bloggen is dat allemaal wat ‘lichter’.
6. Wat is jouw ultieme remedie tegen een blogdip/writersblock?
S: Vooral niks forceren, uiteindelijk komt het vanzelf wel weer. Ik merk vaak dat bloggers zichzelf zó’n druk opleggen. Er moét geblogd worden, want anders verliezen ze lezers of zijn ze minder interessant voor bedrijven. Of ze zien het als falen als ze de voor hun zelf gestelde blogdeadlines niet halen. Daar heb ik weinig last van. Hoewel ik zo af en toe inkomsten uit mijn blog haal, is het bovenal een hobby.
“Als ik een leuke nieuwe blog ontdek, is na het lezen van een paar blogs de about page het eerste waar ik naar zoek. Ik wil graag weten wie er achter de verhalen zit, waar de inspiratie vandaan komt, wat toekomstdromen zijn en wat ik op de betreffende blog kan verwachten.”
Sylvia
7. Is je denken over je blog (of het bloggen) veranderd in de loop der tijd? Is je blog gaandeweg van opzet veranderd?
S: In de loop der tijd ben ik wat losser geworden, maar ben ik bloggen tegelijkertijd serieuzer gaan nemen. In het begin had ik de dilemma’s die ik in de vorige vraag benoemde ook, maar uiteindelijk realiseer je je dat je blog ‘maar’ een blog is en dat lezers doorgaans net zo snel weer komen als weer gaan.
Ik ben het bloggen serieuzer gaan nemen in de zin dat je blog prima kan dienen als portfolio. Zo heb ik zowel mijn baantje als studentredacteur bij het Tilburgse universiteitsblad als mijn job als communicatiemedewerker bij een advocatenkantoor deels aan mijn blog te danken gehad. Als je het serieus aanpakt – maar niet overdrijft – is je blog een representatief uithangbord van jezelf. Qua opzet is mijn blog gaandeweg niet heel erg veranderd. Hoewel ik regelmatig van lay-out heb gewisseld, zijn de blogonderwerpen nog redelijk hetzelfde.
8. Zijn er bloggers naar wie je opkijkt? En waarom dan?
S: Dat zijn voornamelijk bloggers die al tijden meegaan. Die hun eigen weg hebben moeten zoeken in de tijd dat bloggen nog niet echt gebruikelijk was en niet de beschikking hadden over allerlei bloghandleidingen, promotiemogelijkheden, et cetera. Voorbeelden hiervan zijn de blogs van Marieke Brouwer en Lindsay Vallen. Ook bloggers die schrijven over de dingen die zij erg belangrijk vinden, spreken me aan, zoals Ik ben Iris niet. Verder zijn er natuurlijk bloggers in ‘mijn’ vakgebied die ik bewonder, zoals Meester Leonie en Charlotte’s Law & Fine Prints. Overigens staat bij al deze voorbeelden persoonlijkheid voorop, ik denk dat ik dat toch wel het belangrijkste vind aan een blog.
9. Kan je wat vertellen over de grootste fout die je als blogger ooit maakte? Heb je (als blogger) al ergens spijt van?
S: Als ik nu iets over zou mogen doen, dan zou ik gelijk begonnen zijn op WordPress. Veel van mijn vroegere blogs zijn verloren gegaan en dat vind ik wel zonde, al is het alleen maar om de tenenkrommende berichten van mij als dertienjarige weer eens terug te lezen.
10. Wat vind je zelf bloedirritant bij (het lezen van) andere blogs?
S: Een rommelige lay-out en onleesbare letters. En spelfouten, maar die zijn natuurlijk niet altijd te voorkomen. Verder krijg ik nogal de kriebels van beautyblogs, termen als ‘stash’ en ‘swatches’ vind ik een verschrikking. Al vind ik het ook wel weer een prestatie om over een simpel nagellakje een hele blogpost te kunnen vullen. Ieder z’n ding.
11. Wat is de leukste reactie/het mooiste compliment dat je ooit van een lezer kreeg?
S: Ik stond ooit eens in de kroeg toen er een wildvreemde jongen op me afstapte die vroeg of ik ‘dat meisje van die blog’ was. Hij bleek regelmatig een update te lezen. Ik voelde me zowel gevleid als opgelaten. En ik ben ooit eens herkend door een buschauffeur die mijn columns op Goed Bezig Bus las. Dat soort dingen blijven wat onwerkelijk, maar geven het bloggen ook nét dat beetje extra.
12. Antwoord kort en krachtig:
Bloggen is leuk, want: je kunt er je creativiteit in kwijt, het biedt je ontspanning, je bouwt er een online portfolio mee op en je leert er leuke mensen door kennen die je ander nooit had ontmoet.
Het probleem waar ik als blogger het vaakst tegenaan loop is: dat mensen niet beseffen hoeveel tijd er in zo’n blog gaat zitten en het wel eens gekscherend bestempelen als ‘dat blogje’. Het gaat hier om enkelingen, maar toch vind ik dat jammer. Ik bespot hun hobby’s ook niet.
De ideale lengte voor een blogpost is: tussen de 200 en 500 woorden. Bij uitzondering tot 800 woorden.
De meeste inspiratie voor mijn blog haal ik uit: social media berichten en mijn directe omgeving.
De grootste voldoening bij het bloggen is: zien hoeveel je door de jaren heen leert en de interactie met je lezers.
Als blogger vrees ik de dag dat: mijn blog op mysterieuze wijze verdwenen is. Brr.
Het grootste misverstand over bloggen is: dat degenen achter de blog graag over zichzelf praten.
Ik stop met bloggen als: ik er geen voldoening meer uit haal.
Reacties van lezers zijn: de kers op de blogtaart!
13. Wat is jouw persoonlijke “gouden blogtip?”
S: Wees trots op je blog! Zie het als je online visitekaartje, een mooie manier om je blik op de wereld te verbreden door de blogposts die je creëert en als een ideale wijze om je schrijfvaardigheden te verbeteren.
Ik onthoud vooral:
- een blogger wordt best één met zijn/haar pen en notitieblokje
- een blog kan je beroepsleven een zetje geven
- reacties van lezers zijn soms zo verdomd lekker!
Tot zover dit interview met een van de bloggers voor wie ik ooit het etiket “omniblogger” bedacht. Natuurlijk bedank ik Sylvia voor de openhartigheid en jou, beste lezer, voor het lezen tot aan het eind. Vanzelfsprekend ben je ook van harte uitgenodigd op Sylvia’s veelzijdige blog!
Toen Laura nu bijna een jaar geleden aankondigde te zullen starten met Blogaholic vroeg ze me:
