Tips & inspiratie voor beter bloggen
Persoonlijke columns omtrent het reilen en zeilen van het blogwereldje.
Enige tijd terug botste ik op een ietwat merkwaardige oproep van Suus. En Karen was één van de bloggers die op de oproep reageerden. De boodschap luidde:
Ben je journalist of doe je iets anders in de media en gebruik je regelmatig stockfoto’s?
Let er dan op dat je ook stockfoto’s gebruikt met mensen van kleur.
Of ik daar – als lezer – ook wat van vind (en zo ja, wat dan)?
“Mensen van kleur: excuustruus of krachtig statement?” verder lezen
Deze herfst bestaat Blogtrommel.com dus precies 7 jaar. “Vreemd, het lijkt alsof het pas gisteren allemaal begon,” zegt het cliché dan. Maar zo voelt het voor mij ook echt. Er is nochtans veel gebeurd in tussentijd. Ik heb veel geleerd op het vlak van bloggen (over bloggen), BT is flink gegroeid en heeft wat naam en faam verworven in het blogwereldje. Algemeen gesproken ben ik een tevreden man. Maar ik blijf wel worstelen met een paar dingen:
Wel ja, het moest er eens een keer van komen. Afgelopen donderdag verscheen er géén nieuw artikel op dit blog. Voor het eerst in tijden een gat in mijn publicatieschema. Stiekem vraag ik me af of het je überhaupt is opgevallen en of je er wakker van gelegen hebt, godbetert. Enfin, in de poll hieronder kan je aangeven hoe één en ander voor jou als lezer aanvoel(t)de. So, feel free…
[poll id=”3″]
Persoonlijk doe ik mijn best om niet te zwaar aan deze onderbreking te tillen. Een ongelukkige samenloop van omstandigheden in mijn agenda, een halve week te ziek om meer dan twee krakkemikkige zinnen op papier te zetten en last but not least, was er een voorlopig nog geheim project waar ik even de tanden moest in zetten. Dat moet volstaan als verklaring.
En toch zit ‘t me niet helemaal lekker. Dat komt ervan als je jaar en dag de geneugten van het regelmatig bloggen propageert en te pas en te onpas tips de ether in gooit om dat te bewerkstelligen. Enfin, het voelt toch een beetje aan alsof ik er zelf niet in slaag mijn eigen tips in verband met vooruit bloggen in praktijk te brengen, alsof ik lezers een beetje in de steek laat, ook.
Goed, het kostte me dus wat tijd om hierover heen te raken. Verontrustender is wel dat, nu ik het mezelf één keertje een afwijking toestond, dit wel vaker staat te gebeuren. Het blog overleeft het wel, en de 25% minder bezoekers zijn ook het einde van de wereld niet.
Niet dat ik zinnens ben BT te laten versloffen, maar ik denk toch met weemoed terug aan de tijd dat ik me druk moest maken over de vraag: “Welke van de 4 klaarstaande artikels publiceer ik komende week?”, dan dan ik me moet afvragen waar ik het in het stuk van overmorgen in godsnaam over moet hebben. Geloof me, dat is een wereld van verschil!
Sinds een goed jaar heb ik overigens het onhebbelijke gevoel dat ik voornamelijk in een kringetje ronddraai en amper nog nieuwe dingen vertel.
Dat alles om te zeggen dat ik serieus overweeg om de zaken wat anders aan te pakken. Minder streng vasthouden aan dat vaste publicatieschema (op maandag en donderdag een nieuw blogbericht). Als het goed is komt er meer tijd voor nieuwe verhalen in de plaats. Meer tijd voor noodzakelijke werken aan de achterkant van dit blog, terug meer tijd voor een modernere social media-strategie, meer tijd voor eventuele andere online-projecten.
Eens kijken of het mij (en jou) bevalt…
Dat denk ik vaak als ik weer eens uren aan een stuk op diverse social media heb rondgehangen, een paar dozijn blogs heb bezocht, wat mails heb behandeld (een deel daarvan kan natuurlijk gewoon verticaal geklasseerd worden) en – je zou het bijna vergeten – artikels heb zitten tikken tot de bovenste ledematen pijnlijk laten weten dat het misschien wel welletjes is geweest.
(Oesje, dit is misschien wel de langste openingszin uit de geschiedenis van BT. Heel “onblogs” in 2017. Maar toch ga ik er geen jota aan wijzigen).
Terug naar de beginvraag: wat bezielt me om dagelijks mi-ni-maal een uurtje of vijf aan deze blog te spenderen?
Nope, daar kunnen we kort over zijn. Ik krijg niet betaalt om Blogtrommel.com in de lucht te houden. Heel af en toe krijg ik – bij wijze van barter deal een digitaal product of abonnement toegestuurd. Ik sta er nu eenmaal op jullie zo goed mogelijk te informeren. En als het even kan laat ik graag eens een winactie uit de lucht vallen.
Stel je overigens vooral ook niet te veel voor van de inkomsten uit Google Adsense. Ze volstaan niet om de kosten voor zo’n blog (hosting, domeinnaam, WordPress-themes, opslagruimte,…) te dekken. Erg is dat niet. Een leuke hobby mag wat geld kosten. En ik blijf erbij: het is er eentje met een onklopbare verhouding prijs/impact/fun!
Wees daar maar zeker van! Om te beginnen schrijf ik graag. Schrijven maakt me rustig. Schrijven voor BT doet me sowieso loskomen van mijn handicap. Bloggen en het internet staan in ieder geval ver genoeg van mijn dagelijks leven. Zo komt het dus dat in deze kolommen vrij weinig verhalen te vinden zijn om en rond het privéleven van jouw blogger. Het is trouwens niet zo verschrikkelijk boeiend.
Het speelt zich (bijna) allemaal online af uiteraard. Wel zo handig als je moeilijk zonder hulp de deur uit kan. Een computer opstarten en bedienen kan wel nog.
Ondanks dat is BT geen vrijblijvend projectje. Het is simpel: als je iets doet – en je steekt er zoveel tijd en energie in – doe het dan goed. Of doe in elk geval je verdomde stinkende best! Als ik dus een blog opzet, dan wil ik dat ‘ie een beetje bezoekers trekt en dat mensen die Blogtrommel.com bezoeken er ook écht iets aan hebben.
Het geeft me een fijn gevoel te weten dat mensen door toedoen van Blogtrommel.com wat extra’s aan hun blog kunnen geven. Verder is het keitof om andere blogprojecten te ondersteunen zonder daarom zelf vol in de schijnwerpers te gaan staan. Soms worden de inspanningen opgemerkt, soms ook helemaal niet. So be it!
Bloggen is goed voor mijn eigenwaarde, streelt mijn ego. Laten we daar vooral niet flauw over doen. Daarnaast leer ik via Blogtrommel.com allerlei interessante mensen kennen, die ik in real life meer dan waarschijnlijk nooit zou hebben ontmoet. Kom me overigens niet vertellen dan online contacten per definitie oppervlakkig zijn. Zo ervaar ik het niet. In tegendeel!
Het bloggen brengt me nog wel meer dingen bij. Ik ben alerter, sta als 46-jarige veel meer open voor nieuwe dingen (technieken) dan veel van mijn leeftijdsgenoten, ben vertrouwd met social media en omarm de mogelijkheden van het internet meer dan ooit.
Tot slot merk ik dat ik in de afgelopen jaren een stuk assertiever – let op, niet te verwarren met agressief – ben geworden. Zo kan ik doorgaans sneller en effectiever mijn punt maken (en mijn gelijk halen) zonder daarbij mensen te bruuskeren en dat was vroeger wel eens anders. Vooral op schrift lukt dat vrij aardig. Het is alleszins een vaardigheid die me ook in mijn dagelijks leven danig van pas komt…
Dus, als ik nu nog eens begin te twijfelen of het allemaal wel zo nodig moet, haal ik deze blogpost boven.
Wie graag een blik achter de schermen van Blogtrommel.com krijgt kan zich schrap zetten. Ik vulde deze tag in die ik tegenkwam bij collega Rosita. De tag werd trouwens in het leven geroepen door Romy. Enfin, ziehier 14 vragen over mijn bloggen.
Ik heb altijd al graag geschreven. Zo rond het jaar 2009 begon ik de mogelijkheid te onderzoeken om dat online te doen. Het woord “bloggen” kende ik, maar ik had eigenlijk niet echt een idee wat het inhield en hoe het in zijn werk ging. Op een blauwe maandag typte ik het woord in in Google en ik was meteen helemaal verkocht…
Dat is tot nader order nog steeds het bureau. Weinig spannend misschien. Maar de desktop – met groot scherm – werkt nu eenmaal het makkelijkst en het snelst.
Ergens vind ik het jammer dat ik niet in staat ben om gewoon de laptop te nemen, naar een park te gaan (of een terrasje bijvoorbeeld), om daar een paar stukjes te tikken. Zo stel ik me een echt schrijversbestaan voor. Iets zegt me dat dan de inspiratie vanzelf komt opborrelen.
[wp_ad_camp_3]
Van een echte vaste blogroutine is hier geen sprake denk ik. Het schrijven gaat het makkelijkst vroeg in de ochtend. Maar eigenlijk ben ik zowat op ieder wakker moment van de dag bezig met mijn blog: schrijven, bijlezen, inspiratie opdoen en opslaan, contacten leggen, social media, het gaat allemaal tussen de bedrijven van het “normale leven” door.
Een beetje blogger is natuurlijk ook een social media-fanaat. Anders lijkt het me erg lastig op een deuk in een pak boter te bloggen. Omdat je social media nodig hebt om je blog kenbaar te maken aan een groot publiek. Maar ook om leuke contacten te leggen én inspiratie op te doen voor toekomstige artikels.
Nu is dat social media-gebeuren altijd een beetje dubbel. Je kan er namelijk ook ont-zet-tend veel tijd mee verliezen. Tijd die vaak ten koste gaat van het schrijven van artikels en dus van je blog.
Daarom probeer ik iedere week een paar social media-luwe dagen in te lassen (niet dat dat altijd lukt, overigens).
Ik denk niet dat ik ergens spijt van heb. Je moet sowieso goed nadenken voor je iets op het internet gooit. “Wat je schoonmoeder of baas niet mag lezen hoort niet op een blog.”, zeg ik altijd maar. Dat is één van de redenen waarom op Blogtrommel.com slechts tweemaal per week een artikel verschijnt. De meeste stukken zijn zo’n 24 uur voor publicatie klaar en worden nog eens grondig doorgelezen.
En mocht er onverhoeds toch iets niet door de beugel kunnen, dan kan ik dat snel rechtzetten. Dat is het voordeel van online werken!
Da’s een lastige. Ik heb immers al zoveel geschreven. Ik ga er twee opnoemen. In 2013 gooide ik 50 onderwerpen om over te bloggen online. Vandaag staan er meer dan 100 suggesties op de lijst. Het artikel is nu nog steeds heel erg populair.
In het kader van cornerstone content schreef ik onlangs een overzichtsartikel over bloggen en SEO. Het stuk levert vooralsnog niet de resultaten die ik hoopte, maar wat niet is kan nog komen.
Ik haalde ooit het toen duizelingwekkende aantal van 774 pageviews. Wanneer dat precies was weet ik niet meer. De aanleiding was een interview in de reeks Op de blog af. Het blog dat toen centraal stond bestaat intussen niet meer.
Geen van beiden! Door mijn handicap heb ik immers niet de motoriek om foto’s te maken. Noch met een spiegelreflexcamera, noch met een telefoon. Dat is een serieus nadeel in het hedendaagse bloggen. Gelukkig zijn er (online) tools om hier een mouw aan te passen. En ik kan me behelpen met één van de vele sites met gratis beeldmateriaal. Hoe dan ook moet BT het niet hebben van de adembenemend mooie plaatjes.
Ik laat uiterst zelden een commentaar achter op een ander blog. Iets wat ik nochtans sterk aanraad aan (beginnende) bloggers op zoek naar extra lezers/bezoekers voor het blog. Ik vind dat een reactie onder een blog ook echt een nuttige aanvulling moet zijn. Dat kost sowieso veel tijd. En er zijn andere (efficiëntere) manieren om je appreciatie te uiten voor het werk van collega’s.
Verder ben ik niet echt een trouwe bloglezer. Ik lees heel veel (blog)artikels in functie van Blogtrommel.com en ik heb het gevoel altijd tijd tekort te komen. Ik ben dus eerder een zwerver.
De lastigste van alle vragen over mijn bloggen. Ik wil niet naar complimentjes vissen, maar ik stel voor dat jij die vraag beantwoordt in de reacties hieronder. Goed?
Tenzij het echt om een groepsblog gaat doe je er goed aan het grootste deel van je blogberichten zelf te schrijven. Normaliter moet je blog immers ook jouw unieke persoonlijkheid ademen. Dat lijkt me nogal lastig als anderen jouw blogs gaan schrijven.
Toch kan het handig zijn om gastbloggers in te schakelen. Omdat je een artikel wil over een onderwerp waar jij niet zoveel kaas van gegeten hebt. Of omdat je graag eens een andere stem wil laten klinken op je blog. Zolang je lezers er iets aan hebben kan het allemaal. Al is het natuurlijk niet zo simpel om een goeie gastblogger te vinden, maar dat is een heel ander verhaal.
Goh, ik zal wel een aantal typische eigenschappen van een blogger hebben. Anders kan je dit onmogelijk zes jaar volhouden. Bij alles wat ik lees, zie, voel en ruik denk ik: “Kan ik daar iets mee op mijn blog?” En bij iedere mooie koptitel die ik lees denk ik na over hoe ‘ie op Blogtrommel.com zou kunnen klinken.
Geen idee. De foto die je in dit artikel ziet is een selfie die ik maakte met de camera van de laptop.
De klassieker: dit blog mag wel veel meer lezers krijgen. Al was het maar omdat dan zou blijken dat ik niet voor niks mijn ziel en zaligheid in dit project heb gestopt. Ik vind het in ieder geval nog steeds leuk om te doen en zolang ik anderen hiermee kan helpen en inspireren kan het niet stuk.
P.S: Als je zin hebt mag je deze tag overnemen. En als je de url van je artikel hieronder in een reactie achterlaat, kan iedereen jouw blog bezoeken om te kijken hoe jij deze vragen beantwoordt.
Her en der hoor je geluiden als zouden blogs hun beste tijd gehad hebben. “Alles is toch al 100 keer gezegd en geschreven,” dat soort uitlatingen. Ik ben het daar niet mee eens. Vandaag een blog starten kan nog steeds de moeite waard zijn.
Mij valt op dat die klaagzangen vaak afkomstig van bloggers die een aantal jaar geleden zeer succesvol waren maar nu hun bezoekersaantallen fors zien teruglopen. Je kan de rot verwende lezer hiervoor met de vinger wijzen. Maar wat dan gezegd over de stilaan verdwenen passie voor het blog(gen), en/of het feit dat menig blog stukje bij beetje verkwanseld werd aan plat winstbejag?
Hoe dan ook, er zijn de laatste jaren dan ook heel veel blogs bij gekomen, de commercie is zich met de zaken komen bemoeien (wat de kwaliteit en de diversiteit van de artikels niet ten goede komt). En dan is er nog de lezer/gebruiker die in 2017 heel anders met zo’n blog omgaat dan in pakweg 2010.
Anderzijds: vandaag een blog starten (met WordPress bijvoorbeeld) gaat makkelijker dan ooit, en als je zin hebt om te schrijven zie ik geen reden om naar doemdenkers te luisteren.
Het is niet omdat zoveel succesvolle bloggers je voorgingen dat jij niet meer met een eigen verhaal kan komen. Het is een fabeltje dat alle lezers precies hetzelfde willen. Misschien een slechte vergelijking, maar er is een reden waarom er niet alleen paprika chips bestaat…
[wp_ad_camp_3]
Dus ook al blog je over dezelfde onderwerpen, allicht breng het allemaal nét even anders, heb je een karakteristieke stijl of houd je er om wat voor reden dan ook een totaal andere mening op na. Het kunnen allemaal redenen zijn waarom jouw blog alsnog uniek in zijn soort is. En dus toch zijn eigen lezerspubliek kan vinden.
Want zelfs de trouwe lezers van de grote jongens en meisjes willen wel eens wat anders voor de kiezen krijgen. Een second opinion, zeg maar. De meeste blogliefhebbers zijn dus niet rouwig om variatie (op het thema). Kortom, ook voor nieuwkomers is er een plek onder de zon.
Wat nieuwe bloggers missen aan kennis en ervaring maken ze doorgaans ruimschoots goed door hun beginnersenthousiasme. Ze kunnen bovendien wat makkelijker out of the box denken omdat ze op een onbevangen manier naar het hele bloggebeuren kijken. Logisch, want men is veel minder bekend met de zeden en gewoonten van het blogwereldje, commerciële belangen spelen (nog) niet of nauwelijks, de jacht op de pageviews is nog niet ingezet en men is nog niet gebeten door het SEO-virus…
Dat hele bloggen evolueert voortdurend. De kans is groot dat wie vandaag start dat blog totaal anders zal opzetten dan de ervaren blogger die zeven jaar geleden al hot en hip was. Waarschijnlijk spreek je alleen al daardoor een gans ander publiek aan. Bovendien, gezonde concurrentie is heilzaam. Het houdt ons allemaal – beginners en gevorderden – scherp. Daar wil jij toch aan meewerken, of niet soms?
Dus ja, er zijn al heel veel leuke blogs te vinden. Maar ja, er is nog een plekje voor de jouwe! Maar laten we elkaar niks wijsmaken: Razendsnel een groot en trouw lezerspubliek uitbouwen is er allicht niet meer bij; ook al omdat bezoekers en lezers tegenwoordig behoorlijk veel verwachten van een blog.
Wie bovenstaande punten analyseert weet meteen ook wat de sleutel tot succes is anno 2017. Probeer niet de grote jongens te imiteren, maar zoek nadrukkelijk je eigen weg, je eigen niche ook.
Kortom, vandaag een blog beginnen, het kan en mag nog. Zeker als je het met de nodige passie doet! Dit zijn alvast mijn tips voor de starters onder ons.
Een tijdje geleden viel mijn oog op deze tweet van collega Metropaul:
Wat is er gebeurd met de ouderwetse blogroll? Weinig bloggers linken nog naar elkaar? Waarom niet? #dtv#blogpraat#blogroll
— MetroPaulNL (@MetroPaulNL) June 25, 2017
Voor wie zich bij het woord blogroll niks kan voorstellen, een blogroll is/was gewoon een lijstje met links Dat lijstje was vaak te vinden in de sidebar of de footer van het blog. De blogroll:
Wilde je als blogger een beetje verkeer naar je blog brengen, dan was het ook zaak je site in blogrolls van grotere collega’s binnen te loodsen. Heel wat blogliefhebbers kamden immers vooral blogrolls uit op zoek naar nieuw en of interessant leesvoer, eerder dan te rade te gaan bij Google.
De blogosfeer was toen – ik spreek over een periode waarin er nog geen sprake was van Blogtrommel.com (het lijkt een complete eeuwigheid geleden) – veel kleiner, veel meer een zaak van ons kent ons. Ennehh… zou ik hier het woord inteelt in de mond durven nemen?? Hoe dan ook was bloggen in essentie destijds een kwestie van leuk schrijven en persoonlijke verhalen delen met gelijkgestemde zielen.
[wp_ad_camp_3]
Maar dat was vroeger! vandaag de dag worden blogrolls zo stilaan een zeldzaamheid. Hoe dat komt? Sowieso werden sidebars van blogs de afgelopen jaren een stuk minder populair. Immers, sidebars en mobiele telefoons, het blijft een lastig huwelijk. En als je weet hoe snel de mobiele revolutie om zich heen grijpt, kan je het de theme-bouwers moeilijk kwalijk nemen dat uitgebreide zijbalken in blogs niet direct een prioriteit krijgen. Lang verhaal kort: minder plaats voor blogrolls allerhande.
Voeg daarbij nog de in vele gevallen bedroevend lage doorklikratio en je begrijpt waarom almaar meer bloggers het bewuste rijtje met links vaarwel zegden.
Dan zijn er – nog maar eens de sociale media. Ze maken ieders leven makkelijker. De blogliefhebber, die via Pinterest, Twitter, Instagram en andere Facebooks erg eenvoudig op de hoogte kunnen blijven van wat er op hun favoriete blogs gebeurt. Bloggers van hun kant kunnen doorgaans hun gewaardeerde collega’s een stuk effectiever steunen door systematisch fijne artikels te delen in hun netwerk. Meer dan twee muisklikken vergt het niet.
Last but not least is het bloggen van vandaag een stuk minder onbaatzuchtig. Het plezier van het delen van mooie verhalen heeft plaatsgemaakt voor een niet aflatende jacht op pageviews en bezoekers. De met rasse schreden toenemende professionalisering en commercialisering, weet je wel? En daar waar de zoekmachineoptimalisatie van een blog het speelterrein was van een paar zonderlinge nerds, kan nu elke sterveling er moeiteloos mee aan de waggel. Gevolg? Sidebars worden vooral ingezet ter meerdere eer en glorie van de eigen blog. Niet om reclame te maken voor collega-bloggers. De plaats bovenin de zijbalk van zo’n blog is immers kostbaar. (onder meer) Deze blogtip uit eigen huis zal daar wel niet vreemd aan zijn…
Ook op deze site is al lang geen blogroll te zien geweest. Nochtans begon BT in 2011 ooit als een soort grote blogroll.
Wie echter de homepage van dit blog bezoekt (en de moeite doet om even naar onderen te scrollen) ontdekt de RSS-feeds van een viertal blogs. De bedoeling is om via deze weg heel regelmatig leuk werk van collega’s te tonen. Vroeg of laat zullen deze blogs weer van het toneel verdwijnen om dan plaats te maken voor vier andere blogs.
Aan mij zal het niet liggen!