“Probeerders zijn sukkelaars!” zegt mijn grootvader altijd. Nooit gedacht dat ik de volle draagwijdte van die woorden ooit zou kunnen proeven. Dat ik hem ooit zo toepasselijk zou kunnen citeren op Blogtrommel.com – de krasse 90-er heeft begrijpelijkerwijs weinig met het bloggen – evenmin.

…

Als het doel van je blog is dat je bezoeker iets van je leert, als je middels je blog je lezer wil overtuigen van je gelijk, dan zijn sommige (werk)woorden absoluut te mijden. Welke woorden dat zijn en waarom dat zo is, dat ga ik je nu proberen …. uitleggen.

Overigens niet alleen het werkwoord proberen is hier kop van jut. Ook om woorden als trachten, misschien, eventueel, pogen, poging doen tot, zou(den) mag in een grote boog heen gelopen worden. Toch als je ’t belangrijk vindt dat je boodschap écht binnenkomt bij je lezer en/of wil doorgroeien tot een expert binnen je blogniche.

Slag om de arm houden…

Wat hebben deze woorden mij dan misdaan? Helemaal niks. In tegendeel: ik ben er zelfs een grote fan van en wie hier vaker komt lezen weet dat ik er ook veelvuldig gebruik van maak. Ik ben er namelijk als de dood voor om jullie het gevoel te geven dat ik schrijf vanuit de overtuiging dat ik de waarheid in pacht heb en dat alles wat ik hier verkondig te nemen of te laten is.

Nee, veel liever houd ik een slag om de arm, wil ik ruimte voor discussie voor iedereen die de moeite dit blog te bezoeken. Het kan niet de bedoeling zijn eenieder met een andere kijk op de zaak binnen de drie regels de gordijnen in te jagen. En misschien het allerbelangrijkste: op Blogtrommel.com moet ook plaats zijn waar enig mededogen heerst. Zowel voor medebloggers als voor jouw dienaar a.k.a. de maker van dit blog.

Enige zin voor nuance vind ik wel zo prettig. Dat is trouwens niet alleen een kwestie van nederigheid en sympathie, maar ook van wijsheid…

Al die bekommernissen uiten zich onder andere in een wat wollig en wijfelend taalgebruik. Dan komen de hierboven geviseerde woorden aardig van pas, natuurlijk.

…. of twijfel zaaien?

Die bedachtzaamheid, die compassie, allemaal goed en wel. Maar ik ben natuurlijk een blogger met een zekere expertstatus. Volgens sommigen althans. Kijk, en dan wordt die voorzichtigheid een beetje gevaarlijk. Want als expert hoor ik natuurlijk wat leiderschap uit te stralen. Zeker binnen mijn eigen competentieveld. Als ik speek dus of schrijf hoor ik op z’n minst met een overtuigend verhaal naar buiten te komen, een verhaal dat anderen enthousiasmeert en inspireert. De bedoeling is toch dat ik jou maximaal tot actie aanzet, toch? Liefst dan nog een actie die wat positiefs teweeg brengt als het om jouw blog gaat.

De vraag is dan hoe ik dat het beste aanpak.

Doe ik dat door jullie van meet af aan plat te gooien met mitsen en maaren (doorspekt met pogingen en probeersels allerhande)? Het voordeel is dat jij als lezer wellicht nog wat langer gaat nadenken. Maar als je dan uiteindelijk tot actie overgaat is de kans groot dat je wat meer beslagen ten ijs komt. Tenminste als er intussen van uitstel geen afstel is gekomen.

Of breng ik meteen een optimistische, zij het wat naïeve boodschap waarbij ik doelbewust elke kanttekening weglaat? Als het goed is krijg je als lezer een ferme trap onder de kont. Je komt razendsnel in actie, bereikt misschien snelle resultaten maar haalt niet het maximum uit je inspanningen omdat je bepaalde essentiële zaken over het hoofd hebt gezien of simpelweg niet hebt meegekregen.

Recept voor mislukking!

Even terug naar het vergif dat proberen heet. Het is opvallend hoezeer ons taalgebruik ons handelen beïnvloedt. Dat ons taalgebruik dus ook de uitkomst van ons handelen bepaalt, lijkt mij dan ook niet meer dan logisch. Welnu, proberen draagt de kiem van de mislukking in zich. Door dat verdomde woord te gebruiken zoek je al een excuus voor het niet behalen van je doel.

Je zegt: “Ik zal proberen een blog te starten (maar reken er maar niet op dat het ding volgende week online staat).” Je zegt: “Ik ga proberen vaker te bloggen (maar ik heb eigenlijk weinig tijd, dus reken me er vooral niet op af).”

Proberen heeft hier verdacht veel weg van een eervolle mislukking. Meer nog: we dekken ons bij voorbaat in voor het niet behalen van ons doel, en dit vaak nog voor we zelfs maar GEPROBEERD hebben!

(ook) Wanneer het op succesvol bloggen aankomt is proberen gewoon geen optie. Je gaat er vol tegenaan, of je begint er simpelweg niet aan…

Werk aan de winkel

Aan dit recept voor mislukking wil jij als expert natuurlijk geen bijdrage leveren. Voor wat mezelf betreft is er heel wat werk aan de winkel om bovenstaand inzicht enigszins in de praktijk te brengen. Immers, scepsis is my middle name. En een tekst voelt verschrikkelijk onaf zonder een hele lading aan mitsen, maaren en probeersels…

wordt vervolgd…