Tips & inspiratie voor beter bloggen
Blogtips, ze komen in soorten. Je hebt de tips die elke blogger klakkeloos overneemt en toepast, terwijl niet eens zeker is dat die tips ook echt wat opleveren. Maar af en toe is er dus ook een geweldige blogtip waarvan ik denk: “Vreemd – en jammer vooral – dat bijna niemand hier wat mee doet!”
“Deze geweldige blogtip past bijna niemand toe” verder lezen
9 van de 10 keer staan de intro’s van mijn blogberichten als eerste op poten. Daarna gaat het schrijven als een trein tot aan… het slot, de conclusie. Want een blogpost afronden, ik vind het altijd een lastig dingetje.
“Hoe neem je (voorlopig) afscheid van je lezer?” verder lezen
Enige tijd terug botste ik op een ietwat merkwaardige oproep van Suus. En Karen was één van de bloggers die op de oproep reageerden. De boodschap luidde:
Ben je journalist of doe je iets anders in de media en gebruik je regelmatig stockfoto’s?
Let er dan op dat je ook stockfoto’s gebruikt met mensen van kleur.
Of ik daar – als lezer – ook wat van vind (en zo ja, wat dan)?
“Mensen van kleur: excuustruus of krachtig statement?” verder lezen
Maandenlang heb ik erover lopen piekeren. Over de zin en onzin van zo’n tijdelijke publicatiestop voor blog(ger)s. Maar nu ‘ie achter de rug is weet ik het zeker: zo’n aangekondigde blogpauze op zijn tijd is een absolute must als je blog een eenmansbedrijf is (en je het blog over de jaren heen wil laten floreren).
“Aangekondigde blogpauze: ook jouw blog kan ‘n boost gebruiken” verder lezen
Ja, als je na pakweg 2020 een telefoongesprek voert, kan je maar beter op je hoede zijn. Immers je gesprekspartner aan de andere kant van de lijn kan net zo goed een robot zijn. En jij hebt he-le-maal niks in de gaten…
Dat Google erg druk is met artificiële intelligentie bleek al uit Google RankBrain. Met Google Duplex gaan de techneuten nog een paar stapjes verder. Ze stoppen verregaande spraaktechnologie en extra intelligentie in een toekomstige versie van Google Assistant. Resultaat? Een virtuele assistent die zelfstandig telefonisch een afspraak kan regelen bij je kapper of een tafel kan reserveren in je favoriete restaurant.
Even terzijde: de huidige versie van Google Assistant is binnenkort beschikbaar in de lage landen. En hij spreekt dan Nederlands!
In het filmpje is te zien hoe de conversatie verloopt. Het valt op hoe natuurlijk en vloeiend de dialoog is. Weg is het synthetische computergeluid dat we zo goed kennen van andere digitale toepassingen. Zelfs de voor mensen zo typische euhm… en hmm neemt de virtuele assistent over. Evenals de licht oplopende toon bij het stellen van een vraag. Iets wat computerstemmen tot hiertoe nooit deden.
Bovendien is Duplex quasi perfect in staat om een zinnige interactie aan te gaan zonder door de mand te vallen. Hooguit kan een zeer geoefend oor aanvoeren dat de comversatie iet of wat clean en stijfjes verloopt.
Daarmee vergeleken lijken de Siri’s en de Cortana’s van deze wereld wel uit het stenen tijdperk te komen.
Niet te verwonderen dat noch de kapper, noch de medewerker van het restaurant door leken te hebben dat ze een computer aan de lijn hadden.
Persoonlijk kan ik hier wel de lol van inzien. Weer een lastig karweitje dat ons door toedoen van de technologie uit handen kan worden genomen.
Er zijn een boel mensen voor wie Google Duplex (ingebouwd in een virtuele assistent) veel meer kan betekenen dan zomaar het zoveelste speeltje van de nerd (die te mensenschuw is om zelf de telefoon te pakken).
Voor mensen die zich – om wat voor reden dan ook – moeilijk kunnen uitdrukken kan deze Duplex-technologie een uitkomst bieden. En ja, ik zie mezelf hier wel gebruik van maken over een paar jaar. Wat had je gedacht van screencasts op Blogtrommel.com, bijvoorbeeld? Complete webinars lijken me dan weer te hoog gegrepen. Hoewel, je weet natuurlijk maar nooit.
En terwijl ik luidop zit te dromen, voel ik me toch een klein beetje ongemakkelijk. Want mijn virtuele assistent mag dan nog zo levensecht klinken; horen mensen niet te allen tijde te weten wanneer ze worden toegesproken door een computer in plaats van door iemand van vlees en bloed?
Oké, die kappersafspraak, de reservatie van het restaurant en zelfs die screencast zijn allemaal vrij onschuldige dingen, maar er komen toch wat ethische vragen om de hoek piepen. Al helemaal wanneer je bedenkt dat Google Assistant op termijn in staat zal zijn om die afspraken uit zichzelf te maken. Dus zonder jouw tussenkomst. Het is niet zo moeilijk om je voor te stellen hoe een en ander in zijn werk kan gaan:
Enfin, dat is allemaal perfect mogelijk, maar is het ook wénselijk?? Wel, ik weet het nog zo niet. In deze tijden van getrukeerde foto’s, gemanipuleerde filmpjes en fake news, kan je nu je eigen oren ook al niet meer geloven.
Ik wil niemand op onfrisse ideeën brengen, maar krijg je telefoon dan is het dus flink op je tellen passen. Want wie heb je eigenlijk aan de lijn? Een echt(e) mens, een virtuele assistent – die net zo goed op hol kan zijn geslagen – of iemand die een virtuele assistent heeft gehackt die nu wordt ingezet voor allerlei louche praktijken?
Persoonlijk zou ik het wel op prijs kunnen stellen of ik te maken heb met iemand van vlees en bloed of met diens digitale knecht.
Wat jij?
Dit is een artikel in de reeks Offtopic. Volgende keer komen als vanouds weer blogtips aan bod.
Foto: via Shutterstock.com
Veel bloggers klagen steen en been over het gebrek aan reacties van lezers onder hun blog. Logisch. Een beetje feedback bij het beoefenen van je eenzame en intensieve hobby is best fijn. En sommigen vinden dat een blog zonder commentaren van lezers (of tenminste de mogelijkheid tot reageren) geen blog is, maar eerder een “gewone” website. Wat er ook van zij, er zijn ook wel redenen te bedenken waarom je geen reacties op je blog zou toelaten. “Reacties van lezers onder je blog kan je best missen” verder lezen
Vraag aan 100 bloggers wat bloggen nou zo tof maakt en 80 onder hen zullen antwoorden dat het ‘m om de interactie met de lezer te doen is. En net op dit loopt het op vele blogs op zijn zachtst gezegd wat stroef. Daarom dus een aantal tips voor meer interactie op je blog.
Ik besef het, deze tip wordt in deze kolommen zo vaak herhaald dat het intussen een holle slogan dreigt te worden. Maar willen of niet, alles begint en eindigt met jouw persoonlijk blogplezier. Meer interactie op je blog komt nu eenmaal niet van vandaag op morgen aanwaaien. Er moet simpelweg materiaal zijn waarop je bezoekers desgevallend kunnen reageren. Die artikelen moeten liefst ook met een ijzeren regelmaat kunnen blijven komen. Iets wat je nooit kan lukken als je niet schrijft over de onderwerpen die je na aan het hart liggen, geen plezier maakt terwijl je in relatieve eenzaamheid aan je blog werkt. Geloof me, de lol die jij beleeft aan het bloggen straalt meteen door naar je lezer.
Nog zo’n dooddoener. Kom met content waar je lezers met graagte hun tanden in zetten. Omdat die hen iets nieuws leert, aan het lachen brengt of gewoon een gevoelige snaar raakt.
Maar ik geef grif toe dat je daar – vooral wanneer je pas begint met bloggen – het raden naar hebt. Toch hoeft dat geen probleem te zijn. Houd gewoon het gezegde “aan jezelf herken je de ander” in gedachte en:
Het is verre van denkbeeldig dat je lezers en volgers hier wel pap van lusten. Wees gerust, ze zullen het je wel laten weten (al moet je vaak enig geduld hebben).
Wie zegt dat je als blogger steeds met wat nieuws en origineels moet komen, vertelt onzin wat mij betreft. Je kan ervan uit gaan dat alles intussen wel al eens een keer eerder is verteld. Wat allicht minder geweten is is hoe jij persoonlijk met die verhalen omgaat, welke impact ze op jouw leven hebben en welke lessen jij eruit haalt.
Overgiet je relaas – waarin je niet noodzakelijk met de wolven meehuilt – met een persoonlijk (stijl)sausje en je hebt hét recept voor reacties op je schrijven.
Het helpt als je met opzet je verhaal niet helemaal afmaakt en bewust gaten laat vallen in je betoog. Ik zeg niet dat je verhaal/pleidooi als los zand uit elkaar moet vallen, maar door je zaak niet helemaal dicht te timmeren maak je extra ruimte voor je lezer om een zinnige reactie achter te laten op je blog. Breng daarentegen een in beton gegoten artikel waar geen speld tussen te krijgen valt en je lezer kan weinig meer dan reageren met “Goed artikel”, “Mooi geschreven” of “Helemaal mee eens!”
Overigens is er niks mis met dergelijke uitlatingen. Alleen, ze dragen uiteindelijk niet zo heel veel bij aan een discussie op je blog.
Zo op het eerste gezicht heeft het aantal gepubliceerde blogberichten per tijdseenheid weinig te maken met de mate van interactie met de volgers van je blog. En toch! Wie graag reacties van lezers wil is tegenwoordig quasi verplicht om met de vier voorgaande tips aan de rol te gaan. Want alleen zo krijg je artikels waar mensen met plezier voor in de pen kruipen. En ik kan me vergissen, maar zulks kost tijd. Heb je die als er pakweg elke dag “een stuk online moet komen?”
Op het internet telt iedere halve seconde. Verlaag dus voor je bezoeker zoveel mogelijk de drempel om een reactie achter te laten op je blog. Weg dus met de verplichting om je te registreren alvorens je kan reageren en vermijd ook dat je bezoekers te veel gegevens moeten achterlaten of eerst een rekensommetje moeten maken om te bewijzen dat ze mensen van vlees en bloed zijn. Sta hen in ieder geval wél toe een link naar hun blog achter te laten, want daar is het hén om te doen. En verder kan ik wel een paar redenen bedenken waarom je je reacties modereert, maar plaats de reactie dan ook zo snel mogelijk.
Zelfs als je geen persoonlijk blog hebt is het belangrijk dat je lezer je een beetje beter leert kennen. Blijkbaar willen zij wat graag weten wie jij bent. Het schept een band. Onlangs schreef ik hier een meer persoonlijk getint artikel. Resultaat? Drie keer zoveel reacties dan gemiddeld!
Wil je meer interactie op je blog, dan moet het ook van (minstens) twee kanten komen. De reactievelden onder het blogbericht vormen niet het exclusieve speelterrein van je bezoekers/lezers/volgers. Het kan geen kwaad om:
Zijn reacties van lezers en volgers onder je berichten eerder zeldzaam, doe dan de moeite om ieder commentaar te beantwoorden. Niet omdat je per se het laatste woord moet hebben, maar om je waardering en appreciatie te tonen. Wanneer je tientallen reacties hebt is dat natuurlijk minder evident. Neem wel de moeite om ze allemaal aandachtig te lezen.
Het komt erop aan je bezoeker, je lezer én Google te tonen dat reacties welkom zijn, integraal deel uitmaken van je blog en dat je er ook nog mee aan de slag gaat indien mogelijk.
Zo, als je op zoek bent naar interactie op je blog zijn dit de tips die ik je geven kan. Ik sluit graag af met twee bedenkingen.
Het is geen geheim dat het aantal reacties onder een blogpost stelselmatig terugloopt. Jammer, maar anderzijds ook volkomen normaal gezien de hoeveelheid info doe een gemiddelde internetter te verwerken krijgt. Staar je echter niet blind op het aantal comments. Interactie op het blog is ook te merken aan:
En dan is er nog iets waar we ons als blogger doorgaans te weinig rekenschap van geven. Zitten er onder je lezers veel niet-bloggers, dan kan het zeker geen kwaad hen met zoveel woorden uit te leggen HOE je een reactie kan achterlaten (en dat het achtergelaten mailadres niet zal worden gebruikt om hen met spam te bestoken, bijvoorbeeld). Voor ons, blogger is zulks heel vanzelfsprekend, voor niet-bloggers allerminst.