1. Ik ben erg nieuwsgierig naar de beweegredenen die men heeft om een blog te starten. Wat herinner je je nog van het moment waarop je zei: “Yep! Ik start een blog.”?

L: De beslissing om zelf een blog aan te maken was eigenlijk een vrij impulsieve. Ik las al enkele maanden de blog van Muireannz (dat was ook de enige blog die ik kende) en ik bewonderde haar stukjes tekst: tekstjes om over na te denken, tekstjes met een boodschap. Tekstjes die je met andere woorden niet kon terug vinden op facebook of twitter. Steeds meer bekroop mij de zin om zelf ook te gaan bloggen: ik heb altijd al van schrijven gehouden en bovendien biedt bloggen veel meer mogelijkheden dan gewone, oppervlakkige sociale media sites, waarin ik “mijn ei niet kwijt kon”.

2. Welke ambitie heb je met Tussen Droom en Daad?

L: Als ik héél eerlijk ben, dan hoop ik – waarschijnlijk zoals elke blogger – om een groot lezerspubliek te krijgen. In mijn eerste blogmaanden wist ik absoluut niet waar ik heen wou met mijn blog. Ik schreef over allerlei zaken die me interessant leken, waarover ik graag dacht en waarover ik twijfelde (dat doe ik overigens nog steeds), met de bedoeling om herkenbare tekstjes te schrijven, om te laten zien dat mensen niet alleen staan met hun twijfels en ideeën. De laatste tijd gebruik ik mijn blog meer en meer om fictieve tekstjes te publiceren. Voor mij een goede oefening en voor mijn lezers hopelijk wat aangename (en aangrijpende – ik ben nogal fan van dramatiek) lectuur. De ideale situatie zou natuurlijk zijn dat er toevallig een uitgever op mijn blog terecht komt die smeekt om een toekomstige roman van mij – maar daar zal ik toch maar niet te veel op hopen!

3. Wie of wat is (volgens jou) de grootste struikelblok tussen droom en daad?

L: Pierre Boggart (mijn interne criticus) denk ik. Die man valt mij altijd lastig als ik probeer te schrijven. Tijdsgebrek zou ik overigens ook kunnen antwoorden, maar dat is een vals excuus – de schandalige uren dat ik rode vogeltjes afschiet op facebook, zou ik even goed kunnen gebruiken om aan een roman te werken.

4. Je maakt er dus geen geheim van dat het je droom/ambitie is ooit een roman te schrijven (en uit te brengen). In hoeverre helpt je weblog je daarbij?

L: Ik oefen op mijn blog regelmatig met korte fictieve stukjes. Alle feedback is daarbij welkom! Ook negatieve (dit is een oproep!), zo kan ik mijn stijl een beetje bijschaven. Daarnaast merk ik dat ik mezelf een beetje motiveer als ik over mijn romanplannen schrijf.

5. Geef één reden waarom iederéén je blog zou moeten volgen.

L: Mijn stukjes tekst zijn in één woord fantastisch.
Op mijn blog vindt de lezer een overheerlijke verzameling van tekstjes over zaken die mensen bezig houden, op een bedje van twijfels, dromen en herkenning – hier en daar gekruid met een portie ironie en afgewerkt met een snuifje poëzie.

“Zoals jullie wellicht weten, wil ik heel graag schrijfster worden. In dat opzicht is mijn blog dus een beetje een tussenstadium.” – Lilith

6. Is je denken over je blog (of het bloggen) veranderd in de loop der tijd?

L: Mijn denken over bloggen verandert regelmatig. Ik heb de neiging om af en toe heel sterk te gaan twijfelen aan het concept bloggen en om Tussen Droom en Daad gewoonweg met één klik van het net te gooien. Soms lijkt het me zinloos om zoveel tijd te steken in stukjes tekst die snel verdwenen leken – als ik bijvoorbeeld trots ben op een berichtje, vind ik het jammer om een volgende te schrijven die dat eerste berichtje naar de vergetelheid verbant. Langs de andere kant zie ik geen enkele reden om ermee op te houden zolang ik zélf tevreden ben met mijn stukjes en graag blijf schrijven.

7. Kan je wat vertellen over de grootste fout die je als blogger ooit maakte?

L: Dat moet wel een dt-fout geweest zijn… Serieus nu. Eigenlijk vind ik niet dat ik grote blogfouten gemaakt heb. Natuurlijk zijn mijn berichtjes niet altijd even goed, maar er zijn nu eenmaal momenten waarin het schrijven vlotter gaat dan andere. Mijn persoonlijke censurist zorgt er wel voor dat ik geen àl te persoonlijke berichtjes op het net zwier, waarvan ik later spijt zou kunnen krijgen.
Iets wat eventueel wel als fout gezien kan worden, is dat ik absoluut niet regelmatig blog. Nu eens zitten er 7 dagen tussen mijn blogjes, dan weer maar één en één enkele keer heb ik er twee op één dag gepubliceerd. Blijkbaar houden lezers daar niet zo van. Ik zie daar zelf geen enkel probleem in: er zijn genoeg opties om op de hoogte gehouden te worden van berichtjes (via mail of bloglovin’).

8. Wat vind je zelf bloedirritant bij (het lezen van) andere blogs?

L: Ik hou eigenlijk niet van doordeweeks blogs over doordeweekse onderwerpen. Weekverslagen, kleine verhaaltjes, recepten, fotoreportages… Deze dingen zijn allemaal niet aan mij besteed.
De meeste blogs die ik lees, lees ik ofwel omwille van de bijzondere/leuke stijl, ofwel omwille van een specifieke inhoud die aansluit bij mijn interesses. Af en toe lees ik ook blogs omwille van de herkenning: één van de redenen dus waarvoor ik zelf schrijf.

9. Wat is de leukste reactie/het mooiste compliment dat je ooit van een lezer kreeg?

L: De leukste reacties zijn voor mij vaak de langste reacties. Ik voel me gevleid als iemand de moeite neemt om een opinie te vormen over mijn stukjes of om er een lang commentaar op te geven. Verder is het altijd wel leuk om te horen dat een nieuwe lezer of een toevallige bezoeker de blog interessant vindt en besluit om hem te gaan volgen.

10. Antwoord kort en krachtig:

• Bloggen is leuk, wantje maakt van je blog wat je wil
• De grootste beloning voor een blogger iseen uitgebreide reactie
• Het probleem waar ik als blogger het vaakst tegenaan loop iseen gebrek aan motivatie
• Als blogger vrees ik de dag datik mijn blog per ongeluk (of in een impulsieve bui) verwijder
• Het grootste misverstand over bloggen isdat het een tijdverdrijf voor “seutjes”* is
• Ik stop met bloggen alsik aan mijn elleboog kan likken.

11. Wat is jouw persoonlijke “gouden blogtip”?

L: Voor elke blog is er wel een publiek. Ik vind het vooral belangrijk om tevreden te zijn over de eigen berichtjes. Doe dus je eigen zin en pas je niet aan een beoogd publiek aan.

Ik onthoud vooral:

• Wat langere, inhoudelijke commentaar is een mooie beloning voor een blogger
• Voor elke blog bestaat een publiek (of vice versa)
• Lilith stopt niet met bloggen (of het zou moeten zijn dat ze plots in een slangenmens veranderd)

Beste lezer, ook u dank ik voor uw aandacht. Bezoek vooral ook Tussen Droom en Daad. U ontdekt een persoonlijk, ietwat intimistisch blog dat niet voor één gat te vangen is. Aan de ingrediëntenlijst die Lilith opstelde (zie vraag 5) zou ikzelf voor de volledigheid nog een mespuntje geschiedenis willen toevoegen …