De rubriek waar bijzondere bloggers vrijuit het verhaal achter hun blog vertellen is terug van (te lang) weggeweest. Vandaag in “Op de blog af” geeft Mindel ons een kijkje achter de schermen van haar Schrijfblokjes.

1. Waar ik altijd nieuwsgierig naar ben: weet je nog wat de concrete aanleiding (of gebeurtenis) was om met Mindelblokhuizen.nl (Schrijfblokjes) te beginnen?

M: Ons wijkkrantje waar ik hoofdredacteur van was, werd tanende en sowieso had ik zin en tijd wat meer te doen met schrijven in januari 2012. Bloggen begon net een beetje trendy te worden en dat werd mijn doel.

Januari: een prachtig moment dus om op zoek te gaan naar een schrijfcoach die per e-mail werkte. Ik vond Nico Denhoorn van Priem uitgeverij uit het oosten des lands, die mij voor een aanvaardbare prijs een cursus columns schrijven van twaalf weken wilde geven. De spelregels waren dat de wekelijkse column maximaal 300 woorden mocht bevatten en hij gaf er per mail feedback op.

Spannende weken waarin ik bijzonder veel leerde al vond ik het af en toe lastig zijn feedback te lezen en heb ik, nadat zijn feedback voor mij te gortig werd een column met snedige humor over hem geschreven.  Dit nam hij zeer goed op! Een tweede cursus volgde, waarna ik half mei 2012 een blogsite heb laten inrichten en mijn eerste duizelig makende schreden online heb gezet.

Helaas is Nico in maart 2013 onverwacht overleden, waar ik een In Memoriam over heb geschreven.

2. Met welke ambitie startte je destijds je blog?

M: Al tijdens de eerste columns die ik instuurde naar Nico Denhoorn was ik verbaasd dat hij mijn stukjes loofde met: scherp oog voor detail, schrijftalent en veel herkenning. Vooral dat laatste deed mij steeds diepere zielenroerselen naar boven toveren. Om met hem en later mijn online lezers te delen. De stap naar online was groot maar gesterkt door mijn schrijfdocent durfde ik het aan. Nog steeds ben ik verbaasd dat ik veel herkenning oproep bij lezers. Wie had dat gedacht? Ik, die toch echt de weg weleens was kwijt geweest? Zware en diepe dalen had meegemaakt? Het werd voor mij een sport om de grenzen hierin te verkennen.

Niet alleen werkte dit helend en bevrijdend voor mij, maar ook mijn lezer kon ik gedachtegoed meegeven. En daar doe ik het voor! Dat mijn strijd tegen burn-out mij ook veel goeds heeft opgeleverd en hierdoor zin had gekregen. En dat er veel wetmatigs gevonden kan worden in gevoelsprocessen bij mensen. Dat onderwerpen waar ik over had gepiekerd met een ommezwaai naar humor en een creatieve twist zaadjes werden waaruit groei voor de lezer uit zou kunnen ontstaan. Verpakt in mijn hoogst persoonlijke gevoelens gaf en geef ik de lezer een boodschap mee.

Natuurlijk zou ik er wat mee kunnen willen verdienen. Maar ja zo werkt dat toch niet helemaal. Het ei dat ik elke week leg is voor mezelf al veel waard, maar gezien de reacties ook voor mijn fans. En dat houdt me gaande. Het spelen met woorden is ook gewoon leuk!

3. Je schrijft voornamelijk columns. Waar haal je het liefst de inspiratie vandaan?

M: Ik haal mijn inspiratie uit mijn dagelijkse leven, persoonlijke relaties en uit mijn – inmiddels rijke – doorleefde gevoelens in het verleden. Al komen die in het heden ook nog weleens tevoorschijn. Ik schrijf nooit online als ik in een dal zit, dan gebruik ik liever mijn dagboek. Met de rauwe emoties op het papier gesmeten. Voor een column heb ik toch enige afstand nodig en dat ik mijn woorden als het ware kan aankleden.

4. Waar staat je blog over 3 jaar?

M: Oef Blogtrommel Ben: dat is een moeilijke vraag. Ik hoop op verder groeiende statistieken, maar als ik jou moet geloven, en dat doe ik wel, zou ik me dan ook meer in de technische kant moeten verdiepen, zoals in SEO. En daar heb ik weerstand tegen. Ik vind het al heel wat dat ik tegenwoordig focus keywords invul en zo, waardoor SEO en Yoast op groen komen te staan. Qua inhoud varieer ik nog weleens. Zoekende naar wijze stukjes zonder al te diepe emoties. Of schrijf ook huis-, tuin- en keukenstukjes. Ook ik heb niet altijd zin om de diepte in te gaan. Al krijg ik op dit laatste de meest mooie reacties. Die mij dan weer aan het denken zetten. Waardoor er weer interactie kan ontstaan.

Of ik ooit fantasievol zou willen en kunnen schrijven?

Daarnaast wil ik schrijftrainingen op video of via vlog uit gaan geven. Maar zou ik graag samenwerken met een ander. En ja die ander heb ik nog steeds niet gevonden. (Meld je lezer als je hier ook zin in hebt). Ik heb in 2015 workshops Nieuwsbrief Tekstschrijven gegeven. Met die basis zou ik meer kunnen doen. En video en vlogs zijn de toekomst! Mogelijk dat ik nog een Nieuwsbrief wil uitgeven voor mijn blog. Ik ben er bekend mee, omdat ik al op regelmatige basis drie Nieuwsbrieven verzorg. Voor mijn wijk, een scholingsplatform en het bedrijf van mijn eega.

5. Een aantal van je columns zijn ook in boekvorm verschenen. Hoe moeilijk was het om een selectie te maken? Hoe maakte je dan uiteindelijk de definitieve selectie?

M: Van de eerste 50 online verschenen blogs heb ik een bundel geselecteerd van 31 columns. Met grote dank aan mijn lieve vriendinnen, die hebben meegedacht. Titel: Een warme arm om je heen, pareltjes van mijmeringen opgedoken. Ik heb er nog een aantal te koop. Zelf heb ik mijn eigen columns een beetje ‘dood’ gelezen dus kan er niet meer echt onbevangen naar kijken. Hoewel ik oud werk lezen soms zeer verhelderend vind. Al maanden ligt er een vervolg op deze bundel te wachten op definitieve keuze van mij. Mijn vriendinnen hebben hun licht erover al laten schijnen. En een buurvrouw/fotografe heeft beeldmateriaal gegeven. Op de een of andere manier kom ik niet in de benen om het naar de drukker te sturen. Helaas krijg ik bij uitgevers nul op het rekest.

6. Is je denken over je blog (of het bloggen) veranderd in de loop der tijd? Is je blog gaandeweg van opzet veranderd?

M: Zo’n tweeënhalf jaar geleden heb ik de opzet van mijn site laten vernieuwen. Mogelijk dat het weer eens tijd wordt voor een nieuw jasje?

Qua inhoud heb ik meer vertrouwen gekregen in mijn schrijftalent. Was ik in het begin een nerveuze poedel en piekerde ik over vele details en gevoelens die ik beschreef, bang voor negatieve reacties, ik mag nu toch wel stellen dat ik ben uitgegroeid tot een herdershond als het ware. Herder over haar lezersschare. Al kan ik soms nog weleens hard twijfelen aan alles wat ik online slinger. De positieve reacties van lezers maken veel goed. Mijn doelgroep is de mens die door levenservaring is gelouterd. Overspannen mensen of die burn-out hebben gehad, of gewoon de dips in het leven kennen en durven kijken naar hun gevoelens.

Definitief kinderloze paren kunnen ook veel uit mijn blogs halen, al zet ik dat niet op de voorgrond. De gemiddelde jongere haakt af op mijn blog, is mijn ervaring.

Over het algemeen gaat het schrijven me nu beter af. En duik ik daarna niet direct mijn bed in van vermoeidheid weer een ei te hebben gelegd. Ik ga minder vaak de diepte in de laatste tijd en sleutel nog erg aan de vorm. Het leuke is, dat ik me soms voorneem over iets te schrijven, maar dat al schrijvende vanzelf een andere vorm ontstaat. Een voorbeeld is mijn onlangs overleden kat Mara. Ik was van plan over haar hele 20-jarige leven te schrijven, maar bleek zo vol te zitten van haar laatste aflopende vijf dagen dat het alleen daarover ging. Soms gaat mijn creatieve deel van mijn geest een eigen weg! Dan zit ik in een heerlijke flow, waarbij ik mijn opgelegde max. 400 woorden soms dan ook overschrijdt. Mara:

Van te voren bedenk ik bijna altijd een titel van één woord (voor SEO te kort maar heb ik maling aan) en al schrijvende associeer ik soms hele andere kanten op dan ik van tevoren had bedacht!

Teruglezend in mijn blog zie ik de persoonlijke groei die ik heb doorgemaakt.

Mmm misschien ben ik wel een onbenul of idioot dat ik het al zolang volhoud om wekelijks te bloggen. Hoewel het erg lekker is om te doen. En leuk. Inzichtgevend.

7. Kan je wat vertellen over de grootste fout die je als blogger ooit maakte? Heb je (als blogger) ergens spijt van?

M: Als ik niet lekker in mijn vel zit, baal ik als een stekker dat ik zoveel online deel. Gelukkig gaat deze twijfelkontperiode na een tijdje weer over. Als zoveel mensen herkenning vinden dan blijkt toch alleen maar dat niets menselijks me vreemd is?

Eén keer heb ik op verzoek van een dierbare een blog verwijderd. Die ging over mijn overleden moeder en mijn soms lastige relatie met haar. Die blog was wel erg persoonlijk. Jammer want het was een blog waaruit bleek dat ik er bovenuit gegroeid was.

Ik ben altijd pijnlijk getroffen als een abonnee zijn of haar abo opzegt. Ook krijg ik wel eens ongenuanceerde kritiek. Gelukkig sporadisch. Als het echt nergens op slaat naar mijn gevoel verwijder ik die kritiek.

8. Heb je grote voorbeelden als het om bloggen gaat?

M: Mijn drie meest favoriete blogs zijn van MichielZiet:  zijn serie over de oude man Piet Kreel, die nieuwe liefde vond heb ik verslonden. Nu in boekvorm. Daarnaast ook zeer veel soepel leesbaars.

De Belgische Anna Berg  heeft een grote variëteit in schrijven, maar altijd interessant.

En de blogs van de op latere leeftijd papa geworden Dirk van Boxem, die daar zo smakelijk over schrijft! Maar daarnaast een heel oeuvre biedt. Mamablogs kunnen me niet bekoren maar papa’s delen zelden hun visie op hun kroost. Een eye-opener.

9. Wat vind je zelf bloedirritant bij (het lezen van) andere blogs?

M: Schrijffouten vind ik bloedirritant. Al pretendeer ik niet dat ik totaal foutloos schrijf. Ik heb immers geen Nederlands gestudeerd. Waar ik niet van hou zijn beauty- en foodblogs. Mamablogs gaan mijn neus ook voorbij omdat ik helaas niet de geneugten mocht ontvangen van het krijgen en opvoeden van kinderen.

10. Wat is de leukste reactie/het mooiste compliment dat je ooit van een lezer kreeg?

M: Zonder iemand tekort te willen doen, want op mijn 250 ste blog van 25 juni 2017 kreeg ik zowel online als offline prachtige reacties, vond ik de reactie van Zadeltas die in één woord “leerzaam” noemde als beschrijving van mijn werk de leukste! Maar staat me ook het meeste bij omdat dit onlangs was. Eerder kreeg ik van een coach eens het compliment dat ik wist waar ik over schreef. Sowieso is het erg leuk dat een paar coaches mijn blog op FaceBook regelmatig delen. Eervol! Eigenlijk ben ik wel gezegend met vele positieve reacties.

11. Antwoord kort en krachtig:

• Dankzij mijn blog kan ik… een boodschap meegeven en zelf emoties beter verwerken. Dankzij mijn boek kan ik wat van mijn gedachtegoed nalaten aan mijn dierbaren, daar wij helaas geen kinderen hebben.
• Het probleem waar ik als blogger het vaakst tegenaan loop is… twijfelkontperiodes.
• De ideale lengte voor een blogpost is…. tussen de 300 en 400 woorden.
• De grootste voldoening bij het bloggen is… als mijn boodschap aankomt.
• Nadelen aan het bloggen zijn er ook, namelijk… het vereist in mijn optiek behoorlijk wat discipline.
• Het grootste misverstand over bloggen is… dat het je komt aanwaaien.
• Ik stop met bloggen als… ik geen inspiratie meer heb en het schrijven langere tijd geforceerd gaat.
• Reacties van lezers zijn meestal erg leerzaam en vaak (h)erkennend!

12. Wat is jouw persoonlijke “gouden blogtip?”

M: Zoek een vast tijdstip en vaste werkplek waardoor je in je achterhoofd van tevoren al gaat lopen ‘borrelen’. Opschrijfboekje of agenda bij de hand om een mooi woord in op te schrijven. Het is een manier van leven, waarbij je altijd kansen ruikt voor een mooie column. Loop niet te hard van stapel, want dat houdt geen mens vol. Zelf blog ik al ruim vijf jaar wekelijks in het weekend, alleen op mijn werkkamer. Houdt een persoon in gedachten tijdens het schrijven. En verder: oefenen, oefenen en nog eens oefenen zoals schrijfdocent destijds al beweerde.

Zo, dat waren de vragen (en de antwoorden) voor vandaag. Ik bedank Mindel voor haar tijd en openhartigheid, want dat is niet zo vanzelfsprekend. Samen bedanken we ook jou, beste lezer, voor het lezen tot aan het eind (ook al niet zo evident in deze jachtige tijden). En je wordt natuurlijk van harte uitgenodigd om de Schrijfblokjes van Mindel te ontdekken!