Nogal wat bloggers dromen er stiekem van een echt (fysiek) boek uit te geven. Alleen op die manier schijnen ze immers door de goegemeente te worden erkend als schrijver. Voor Maria, mijn gast van vandaag, is die droom in vervulling gegaan. Momenteel werkt ze aan haar derde boek. Maak kennis met Maria en haar blog onder de volstrekt logische naam Maria schrijft.

1. Waar ik altijd erg nieuwsgierig naar ben: weet je nog wat de concrete aanleiding (of gebeurtenis) om je blog te beginnen?

M: Ik ben met mijn blog begonnen toen ik in een moeizame schrijffase van mijn tweede boek zat.

Mijn debuut schreef ik compleet onbevangen en zonder stress. Voor mijn tweede boek, Blauwdruk, had ik een deadline en een lat. Die haalde ik niet. Ik frustreerde mezelf. Ik wilde schrijven, maar het lukte niet, en toch moest ik blijven schrijven, om uit dat vastlopen te komen. Daarom begon ik een blog.

Ik dacht ook, het probleem waar ik nu mee zit, hebben meer mensen. Misschien hebben ze er wat aan om over mijn worsteling te lezen.

Het heeft geholpen. Blauwdruk is af, en naar volle tevredenheid.

2. Je bent schrijver. Je blog is dus een promotiekanaal voor je boeken annex proeftuin, of is er toch meer aan de hand?

M: Mijn blog helpt me om een betere schrijver te worden. Als proeftuin ja, om schrijfsels uit te proberen ja, maar ook om teksten oproepbaar te houden. Soms blader ik door mijn eigen blog, overweeg ik oude schrijfsels nog eens en kom ik tot nieuwe inzichten. Mijn blog is een verzamelband aan korte teksten die ik misschien ooit nog eens voor een boek ga gebruiken. Mijn eigen inspiratie-album dus.

3. Kunnen we op je blog vingeroefeningen voor je nieuwe boek lezen?

M: Zeker. Voor Blauwdruk is dat het geval, maar voor het boek waar ik nu aan werk nog veel meer. Mijn derde boek gaat over een familiegeschiedenis die zich van 1850 tot 1950 afspeelt. Ik moet de archieven in, veel informatie verzamelen, maar zit ook met vragen en onderwerpen die ik in mijn hoofd moet ordenen, en dat doe ik dan in mijn blog. De reacties die ik daarop krijg helpen me weer verder.

4. Het is geweten: nogal wat bloggers dromen ervan om ooit een fysiek boek uit te (laten) geven. Wat zijn jouw ultieme tips voor ons?

M: Zoek tegenlezers, een schrijfcoach, een redacteur. Schrijven kun je niet alleen. Je hebt feedback nodig. En dan is het schrijven schrijven schrijven. Alleen door meters te maken word je beter.

Ik kreeg ooit de tip: ‘blijf altijd in jezelf geloven.’ Niet bijster origineel, maar ik heb me er aan vast kunnen klampen tijdens lastige momenten.

5. Welke blogs lees/volg je zelf het liefst?

M: Ik vind Santenkraam een prachtig blog. Sanneke weet me mee te nemen in haar wereld. En Zonder vonk geen vuur van Jette. Een blog die ontroert, prikkelt en je laat stil staan bij de dingen die ertoe doen. Agnes combineert teksten met beeld. Mooi en grappig: Agnesswart.nl.

6. Is je denken over je blog (of het bloggen) veranderd in de loop der tijd? Is je blog gaandeweg van opzet veranderd?

M: Toen ik begon met dit blog was ik me niet bewust dat bloggen een zakelijke professie is. Hoe vaak ik de blogtip ‘richt je op een niche’ niet tegen ben gekomen…

Ik zou best mijn blog naar een wat professioneler niveau willen brengen (om me als schrijver meer op de kaart te zetten), maar ik kan het nu nog niet. Mijn blog is – naast een platform waar ik over het schrijven schrijf -, ook nog steeds die proeftuin, die leerschool. En die heb ik nu nog heel hard nodig.

“Ik wilde meer kunnen schrijven – gewoon waar ik zin in had – om beter te worden in het overdragen van wat ik nou eigenlijk bedoel. Dit blog werd mijn proeftuin voor schrijfstukjes: korte verhalen, gedichten en gedachten…”

Maria

7. Zijn er bloggers naar wie je opkijkt? En waarom dan?

M: Evelyne Hermans schrijft mooie zelfspot-blogs. De manier waarop zij – met korte pakkende zinnen en aansprekende voorbeelden – haar ‘point’ over weet te brengen is jaloersmakend. Ze denkt goed na over de opbouw en de boodschap van haar blog.

8. Kan je wat vertellen over de grootste fout die als blogger ooit maakte? Heb je (als blogger) al ergens spijt van?

M: Geen GROOTSTE fout hoor. Daarvoor is het teveel een proeftuin. Ik mag fouten maken.

Waar ik niet zo goed in ben is geduld. Ik druk te snel op de publiceer-knop. Daarna zie ik nog talloze spelfouten en zinnen die beter kunnen en baal ik dat het blog al live staat.

9. Wat vind je zelf bloedirritant bij (het lezen van) andere blogs?

M: Gebrek aan nuance. Om zelfspot kan ik lachen, om persiflage ook, maar bloggers die hun platform gebruiken om alleen hun eigen mening te ventileren sla ik over.

Een blog over een product, dat eigenlijk gewoon reclame is (en waarbij de blogger de fietspomp/mierenlokdoos/mascara waarover hij schrijft zelf mag houden) vind ik werkelijk bloedirritant!

10. Wat is de leukste reactie/het mooiste compliment dat je ooit van een lezer kreeg?

M: Ik schreef eens een kort stuk over de ziekte Parkinson, met een zeer persoonlijke insteek. Een totaal ander blog dan de rest. Het stuk kreeg veel aandacht op social media en een vriendin van me moest erom huilen – dat was eigenlijk heel mooi.

11. Antwoord kort en krachtig:

• Bloggen is leuk, want … met de juiste inspiratie en een beetje tijd creëer je snel een artikel voor IEDEREEN!
• Het probleem waar ik als blogger het vaakst tegenaan loop is … dat ik geen regelmaat heb. Inspiratie en tijd is er niet altijd.
• De ideale lengte voor een blogpost is … 300 woorden.
• De meeste inspiratie voor mijn blog haal ik bij… mijn schrijfperikelen.
• De meeste inspiratie voor mijn boek haalde ik bij … mijn grootste angsten.
• De grootste voldoening bij het bloggen is… de reacties.
• Als blogger vrees ik de dag dat … het op is.
• Het grootste misverstand over bloggen is … dat het vluchtig is.
• Ik stop met bloggen als … ik niets meer te vertellen heb.

12. Wat is jouw persoonlijke “gouden blogtip”?

M: Deze las ik eens ergens: schrijf zoals je praat.

Ik hou van blogs waar je lekker invalt. Herkenbaar, met een gemakkelijke schrijfstijl en een beetje zelfspot. Alsof de schrijver tegenover me zit in een gezellige kroeg en het me vertelt. Een blog hoeft geen literatuur te zijn. Liever niet zelfs.

Ik onthoud vooral:

• Advertorials zijn voor lezers zelden te pruimen.
• Een beetje blogger zou regelmatig een avondje in de kroeg moeten doorbrengen.

Zo zijn we aan het eind gekomen van dit interview. Maria bedank ik voor haar openhartigheid (en de suggesties) en jij, beste bezoeker, voor het lezen tot op het eind. Volg het persoonlijke schrijfproces van Maria via Maria schrijft. Nieuwsgierig geworden naar haar boeken, dan vind je hier meer (bestel)informatie.