Je kan met zo’n blog erg makkelijk de schone schijn ophouden: het blog ziet er netjes verzorgd uit, er komen schijnbaar moeiteloos nieuwe blogs online (aan inspiratie blijkbaar geen gebrek), de blogger kan maar niet genoeg krijgen van zijn onderwerpen,… Vergis je niet. Het is niet al goud wat blinkt. Er zijn dingen die een blogger liever voor zichzelf houdt.
Vandaag dus een stukje over de geheimen van een blogger. Of de donkere kantjes van het bloggen, zo je wil. Nee, ik wil niet lopen zeuren. Maar een blog over blogtips is niet volledig zonder een stuk over de angsten, twijfels en frustraties waar je als blogger vroeg of laat mee geconfronteerd wordt. Dat hoort er gewoon bij, ook al heeft (bijna) geen hond het erover.
[wp_ad_camp_3]
1. Statistieken (bezoekersaantallen) zijn veel belangrijker dan wordt toegegeven
Het staat natuurlijk stoer om te zeggen dat je nauwelijks naar je blogstatistieken kijkt. Je blogt immers vooral omdat je het bloggen zoooo leuk vindt. Maar reken maar dat het overgrote deel van de bloggers meerdere keren per dag zijn cijfertjes nakijkt. Groeiende getallen geven je bloggers-ego een boost (en ze zijn een motivator zonder weerga). Bij slabakkende cijfers slaat de twijfel vaak meteen toe.
Grote bezoekersaantallen brengen daarnaast ook prestige, invloed en soms geld.
En tot slot geven statistieken de blogger ook enig idee wat (soort artikelen) het best gelezen wordt.
2. Het gaat allemaal bijlange na niet zo vlot als het lijkt
Nogmaals, zo’n blog(bericht) ziet er aan de voorkant erg opgeruimd uit. En de lezer ziet natuurlijk alleen het eindresultaat na ettelijke uren van priegelen, schrappen en herbeginnen, vloeken en uitproberen.
Soms zijn de ideeën gewoon op. Of ze zijn er wel, maar ze blijven maandenlang in de conceptfase steken als gevolg van twijfels, tijdgebrek, angst of onkunde.
Vooral bezoekers en lezers die zelf niet bloggen hebben vaak geen flauw benul van wat er allemaal bij zo’n blog komt kijken. Zij vinden het (te) vanzelfsprekend dat er op gezette tijden een artikel online komt.
3. Soms ben je zo’n blog hartsgrondig beu
Bloggen moet je passie zijn en anders moet je ervan wegblijven, laten we dat vooropstellen. Echter, zelfs de meest gepassioneerde mensen krijgen er wel eens genoeg van. Is bloggen echt zijn ding, dan is hier sprake van een zeer tijdelijk fenomeen.
Je focussen op een specifieke blogniche helpt hier trouwens ook niet altijd, alle mogelijkheden om te mindmappen ten spijt.
Ik wil niet jammeren, maar onderschat ook niet de effecten van maandenlang/jarenlang consistent bloggen. Vaak erg leuk, soms gewoon een “moetje” zonder meer. Naast het eigenlijke werken aan artikels moet een beetje blogger zich ook bezighouden met allerlei randactiviteiten. En sommige daarvan zijn al even slopend als het eigenlijke schrijven.
4. Je wil je lezer af en toe wel eens achter het behang plakken*
Lezers op je blog zijn leuk. Zeker wanneer er sprake is van interactie. Maar er zijn zeldzame momenten dat je diezelfde lezer liever kwijt dan rijk bent. Bijvoorbeeld:
- omdat ‘ie zich nauwelijks de moeite getroost om een wat langer blogbericht (van a tot z) te lezen
- omdat hij slechts zelden een commentaar of feedback geeft
- de lezer vooral reageert om te kunnen reageren (en niet om daadwerkelijk iets bij te brengen)
- om het sprekend gemak waarmee zelfs minimale spelregels worden genegeerd
- omdat hij het reactieveld vooral gebruikt om naar hartenlust te kunnen spammen
- een gemiddelde bezoeker nooit verder kijkt dan zijn neus lang is
- de bezoeker maar zelden de zoekbalk van een blog gebruikt (terwijl het waarschijnlijk de snelste manier is om te vinden wat je zoekt)
- …
5. Er is werkelijk niks dat 100% naar je zin is
Eén gouden raad voor (beginnende) bloggers: wacht niet met het lanceren van je blog – of het publiceren van je artikel – tot het zaakje helemaal op punt staat. Dat is hét gedroomde recept voor een blog dat er nooit komt!
Het potje armworstelen met WordPress, de algemene vormgeving van je blog, de inrichting ervan, de werking van deze of gene plugin, de indeling van footers en sidebars, de indeling van menu’s, de lay-out van de banners, de plaats en grootte van buttons,… Enfin, you name it, het is allemaal voer voor ergernis en veel gepruts in de marge. En nee, het betert er niet naarmate je blog langer in de lucht is. Je wordt namelijk steeds kritischer.
Amper beterschap wanneer op Publiceren wordt geklikt bij een nieuw blogbericht overigens. De schrik voor dt-blunders of al te pijnlijke tikfouten blijft er altijd wel in zitten. Ook al doe je nog zo je best om fouten te vermijden, en ook al weet je dat die kleine akkefietjes niet het einde van de wereld betekenen. Dan zijn deze kemels eigenlijk veel erger.
6. Menig blogger is wel eens bang…
Bloggen is niks voor broekschijters, dat moge duidelijk zijn. Gelukkig voor ons, bloggers, kan je vrij makkelijk doen, alsof je werkelijk alles onder controle hebt en niemand je wat kan maken…
Dit zijn de angsten en twijfels waar een blogger meer dan eens mee zit (hoewel hij dat dus niet meteen aan je neus zal hangen):
- kan dit blogbericht mensen écht helpen?
- voegt dit stuk wat toe aan alle andere blogposts die er over dit onderwerp bestaan?
- hoe zullen mijn lezers reageren (op mijn onthulling bijvoorbeeld)?
- is mijn stappenplan duidelijk genoeg?
- ben ik wel goed genoeg geplaatst, heb ik wel recht van spreken?
- is de zoekmachineoptimalisatie van mijn bericht op orde (en heb ik desondanks een stuk dat ook nog prettig leest)?
- is mijn woordgebruik niet te soft? Of in tegendeel: te gortig?
- Val ik niet te veel in herhaling?
- ligt het er niet te vingerdik op dat ik reclame maak (en er misschien ook nog wat aan verdien)?
- zal het te merken zijn dat de inspiratie op is?
- —
Zo, tot zover de 6 grootste geheimen van een blogger, waarover omzeggens niemand het over heeft. En zit je dus met grote twijfels omtrent je blog, besef dan: je bent lang niet de enige. Welk groot geheim ben ik nog vergeten? Je zegt het maar!
*= gezegde dat naar mijn aanvoelen vooral in Vlaanderen wordt gebruikt. Het betekent zoveel als iemand erg vervelend vinden, zodanig dat je die persoon het liefst helemaal zou willen negeren.
photo credit: Giampaolo Squarcina via photopin cc
Geef een reactie